Ostatnia aktualizacja: 24 lutego 2024 r.
Źródło: Polski Związek Alpinizmu
Program kursu narciarstwa wysokogórskiego PZA (zaawansowany)
(inaczej kursu narciarstwa wysokogórskiego II stopnia)
Kurs narciarstwa wysokogórskiego jest przeznaczony dla osób, które posiadają już podstawowe doświadczenie skiturowe. Kurs przygotowuje do samodzielnej działalności skialpinistycznej w trudnym technicznie terenie wysokogórskim.
Osoby niepełnoletnie, które ukończyły 16 rok życia, mogą być szkolone po uzyskaniu pisemnej zgody podpisanej przez rodziców (prawnych opiekunów).
Warunki uczestnictwa:
- Ukończony kurs skiturowy, bądź doświadczenie na analogicznym poziomie: szczególnie w zakresie obsługi sprzętu skiturowego oraz ratownictwa lawinowego.
- Bardzo dobra umiejętność jazdy na nartach, swobodna jazda w terenie odpowiadającym trudności stopnia 1. w skali Życzkowskiego/Wali.
- Mile widziany jest ukończony kurs wspinaczki skalnej bądź doświadczenie wspinaczkowe.
- Brak przeciwwskazań zdrowotnych (w tym – ciąży) oraz deficytów lub zaburzeń: ortopedycznych, kardiologicznych i neurologicznych.
- Posiadanie sprawnego sprzętu skiturowego, zapewniającego bezpieczną działalność skiturową, posiadanie odpowiedniego ubioru i wyposażenia turystycznego do działalności zimowej w Tatrach.
Forma zajęć: zajęcia praktyczne w Tatrach lub innym rejonie o charakterze wysokogórskim nielodowcowym, przeplatane teorią.
Czas trwania: cztery dni.
Ilość szkolonych: na jednego instruktora do czterech osób.
Prowadzący: Instruktorzy Narciarstwa Wysokogórskiego PZA
Absolwent otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu zgodnie z programem PZA, podpisane przez instruktora oraz kierownika kursu (jeśli kurs był organizowany przez klub lub szkołę wspinaczkową).
Treść zajęć:
Zajęcia praktyczne:
- Powtórzenie i doskonalenie technik poznanych na kursie skiturowym:
– technika podchodzenia, zakładanie zakosów, zwroty, zastosowanie harszli,
– techniki zjazdu poza trasą, obskok, jazda w różnych rodzajach śniegu,
· przepinki, troczenie nart
– przepinki, troczenie nart,
– obsługa lawinowego ABC, partnerskie ratownictwo lawinowe,
– chodzenie w rakach i z czekanem, hamowanie upadków na stokach śnieżnych.
- Wykorzystanie liny oraz zestawu osobistego w NW, podstawowe węzły;
- Budowa stanowisk asekuracyjnych i zjazdowych śniegu i lodzie, zjazdy na linie, opuszczanie partnera;
- Asekuracja lotna w narciarstwie wysokogórskim, poruszanie się po linach poręczowych;
- Podstawy autoratownictwa, fakultatywnie: partnerskie ratownictwo lodowcowe;
- Wycieczki w terenie wysokogórskim z zastosowaniem liny, zjazdy w stromym terenie;
- Nawigacja w terenie wysokogórskim, z uwzględnieniem aspektów zagrożenia lawinowego.
Zajęcia teoretyczne:
- Nawigacja;
- Planowanie działalności skialpinistycznej z uwzględnieniem zagrożenia lawinowego;
- Sprzęt i wyposażenie w narciarstwie wysokogórskim.