Zawód instruktora wspinaczki jest profesją odpowiedzialną i trudną. Instruktorzy, oprócz wiedzy technicznej i doświadczenia, muszą charakteryzować się odpowiednimi cechami osobowościowymi. Inaczej pracuje się na ściance wspinaczkowej, inaczej w skałkach, a inaczej w górach. Zazwyczaj instruktorzy posiadający konkretne stopnie instruktorskie mają predyspozycje i wiedzę potrzebną do pracy w konkretnym terenie.
Instruktorzy sportu oraz wspinaczki sportowej najczęściej szkolą na ściankach oraz w skałkach na drogach ubezpieczonych w stałe punkty asekuracyjne. Instruktorzy wspinaczki skalnej szkolą dodatkowo na drogach nieubezpieczonych (tradowych). Instruktorzy taternictwa prowadzą kursy w górach latem, a instruktorzy alpinizmu w górach zimą. Oczywiście nie jest to reguła, a ogólny zarys.
Przed wyborem instruktora oraz kursu zachęcamy do zapoznania się z notatką "o mnie" na stronie profilowej instruktora. Dlaczego? Dlatego, że stopień nie jest jedynym kryterium wyboru. Niektórzy zwracają uwagę na wiek czy płeć, inni na aktualny poziom wspinaczkowy, jeszcze inni na doświadczenie wspinaczkowe i wykaz przejść, a jeszcze inni na doświadczenie szkoleniowe. Platforma, na której się znajdujesz ułatwi Ci dokonanie właściwego wyboru.
Czym się wyróżniają instruktorzy PZA?
Aby dostać się na kurs instruktorski Polskiego Związku Alpinizmu należy mieć duże doświadczenie i wspinać się na bardzo wysokim poziomie. Po należy kursie odbyć odpowiednią ilość staży pod okiem doświadczonych asesorów.
Jako jedyni instruktorzy wspinania w Polsce przechodzą obowiązkowe, cykliczne unifikacje oraz kursy doszkalające, aby utrzymać licencję. Ich uprawnienia nie są dożywotnie i podlegaja weryfikacji.
Podlegają pod organ nadrzędny - Komisję Szkolenia, która wprowadza nowe metody, bada wypadki oraz kontroluje standardy i jakość kursów prowadzonych przez instruktorów PZA.
Współtworzyli i nadal współtworzą historię polskiego alpinizmu – w ich szeregach od zawsze znajdowali się jedni z najlepszych polskich alpinistów. Szkolą też najdłużej - kultura szkolenia Polskiego Związku Alpinizmu (wcześniej Klub Wysokogórski) sięga lat 30-tych XX wieku.