1. Programy kursów PZA
  2. Program kursu taternickiego PZA

Logo PZANiżej znajdziesz program kursu taternickiego wg wytycznych Polskiego Związku Alpinizmu. Wytyczne te powstały na bazie wieloletnich doświadczeń środowiska instruktorskiego. Kurs oznaczony jako "zgodny z programem PZA" jest realizowany przez zweryfikowanych instruktorów PZA (taternictwa i alpinizmu).

Ostatnia aktualizacja: 24 lutego 2024 r.

Źródło: Polski Związek Alpinizmu

Program kursu taternickiego

Kurs taternicki przygotowuje do samodzielnego i bezpiecznego uprawiania wspinaczki w górach pozbawionych pokrywy śnieżnej. Ukończenie kursu oraz pozytywna rekomendacja instruktora PZA uprawnia do otrzymania karty taternika.

W kursie mogą uczestniczyć osoby posiadające świadectwo ukończenia pełnego kursu skałkowego, lub kursu wspinaczki na własnej asekuracji, które są zgodne z programem PZA i były prowadzone przez licencjonowanych instruktorów PZA.

Osoby niepełnoletnie mogą być szkolone po uzyskaniu pisemnej zgody podpisanej przez rodziców (prawnych opiekunów).

Forma zajęć: kurs składa się z wykładów i zajęć praktycznych zgodnie z załączonym wykazem. Program realizowany jest przynajmniej w połowie w Tatrach. Połowa zajęć wspinaczkowych może odbywać się w innym rejonie o charakterze górskim. Zajęcia z autoratownictwa mogą odbywać się w terenie skałkowym.

Czas trwania: kurs powinien obejmować przynajmniej 10 dni zajęć w terenie (w tym 9 dni wspinaczkowych).

Ilość szkolonych: na jednego instruktora do trzech osób.

Prowadzący: licencjonowani instruktorzy PZA – taternictwa i alpinizmu.

Absolwent otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu zgodnie z programem PZA, podpisane przez instruktora oraz kierownika kursu (jeśli kurs był organizowany przez klub lub szkołę wspinaczkową).

Organizator ma obowiązek zapoznać wszystkich uczestników z programem kursu.

Treść zajęć

Tematy zajęć teoretycznych:

  1. Sprzęt i wyposażenie wspinacza:
  • demonstracja i zapoznanie z działaniem sprzętu do wspinaczki letniej oraz innych elementów wyposażenia; zakres zastosowań, wady i zalety poszczególnych elementów.
  • Skład apteczki wspinaczkowej.
  1. Asekuracja:
  • teoria asekuracji – różne rodzaje asekuracji, siły działające w układzie asekuracyjnym;
  • obsługa przyrządów asekuracyjnych, zachowanie na stanowisku;
  • stanowiska – budowa różnych typów stanowisk, stanowiska dolne, górne i pośrednie;
  • prowadzenie wyciągu – taktyka prowadzenia wyciągu, prowadzenie jedno- i dwutorowe, łączność w zespole, specyfika prowadzenia w terenie kruchym, prowadzenie na trawersach, asekuracja w zejściu.
  1. Taktyka:
  • niebezpieczeństwa gór – z naciskiem na występujące latem, zachowanie się w sytuacjach awaryjnych związanych z załamaniami pogody;
  • strategia i taktyka: planowanie sezonu wspinaczkowego, wybór celów i dróg; zaplanowanie drogi podejścia, wariantów drogi, wycofów, drogi powrotu; dobór partnera; dobór sprzętu, wyposażenia, biwak planowany i nieplanowany.
  1. Topografia i orientacja w terenie górskim:
  • orientacja w górach
  • przewodniki i korzystanie z nich – główne typy przewodników, korzystanie ze schematów i opisów dróg;
  • topografia szczegółowa rejonu działania – piętra doliny, drogi podejść i zejść, przebieg ważniejszych dróg wspinaczkowych w ścianach i sposoby wycofania się z nich;
  • najważniejsze rejony wspinaczkowe Tatr Polskich i Słowackich – ogólne omówienie ich charakterystyki z uwzględnieniem bazy noclegowej i szlaków turystycznych.
  1. Etyka, przepisy, historia:
  • zasady etyczne obowiązujące w gronie ludzi gór;
  • informacja o przepisach, zwyczajach regulujące zasady aktywności w rejonach wspinaczkowych;
  • historia alpinizmu i taternictwa – opcjonalnie.

Zajęcia praktyczne

  1. Asekuracja przez ciało.
  2. Posługiwanie się w terenie materiałami topograficznymi, sporządzanie schematów dróg.
  3. Operacje linowe, autoratownictwo:
  • zjazdy – budowa stanowisk zjazdowych, różne sposoby zjazdu i asekuracji w zjeździe, przejazd przez węzeł; czynności przy wykonywaniu serii zjazdów,
  • podchodzenie po linie – sytuacje wymagające podejścia po linie;
  • utoratownictwo w wypadkach związanych z odpadnięciem – metody uwalniania się asekurującego od ciężaru wiszącego partnera (przeniesienie ciężaru na stanowisko), sposoby dotarcia do poszkodowanego, metody opuszczania i zjazdu z rannym (w tym opuszczanie na połączonych linach), metody podciągania partnera (metoda U, flaszencug lub przeciwwaga), oraz sposoby wzywania pomocy i zachowanie się podczas akcji ratunkowej, technika A0 (opcjonalnie).
  1. Wbijanie, wybijanie i dobijanie haków.

Wspinaczki

Wymagane jest minimum 10 dni zajęć terenowych (w tym 9 dni wspinaczkowych), w czasie których zrealizowane mają być następujące punkty programu:

  • droga prowadząca granią;
  • droga prowadząca kominem;
  • droga prowadząca otwartą ścianą;
  • droga wspinaczkowa z elementami asekuracji w zejściu;
  • droga z fragmentem asekuracji lotnej
  • droga prowadzona filarem, żebrem
  • droga z asekuracją w trawersie
  • minimum 2 drogi co najmniej 10 wyciągowe z włączeniem łańcuchówek;
  • poznawanie wycofów ze ścian;
  • wycofywanie się ze ściany serią zjazdów w ilości umożliwiającej przećwiczenie głównych metod zjazdu (przyrząd wysoki i niski, zjazd z liną „zworowaną”, zjazd z liną uszkodzoną); zalecany zjazd ze stanowiska samodzielnie skonstruowanego przez kursantów w oparciu o stałe punkty;
  • wspinaczka na szczyt leżący poza otoczeniem doliny, w której odbywa się zasadnicza część szkolenia (z uwzględnieniem aspektów topograficznych);
  • wspinaczki z zastosowaniem liny dwużyłowej;

Opcjonalnie:

  • wspinaczki nocą
  • wspinaczki techniką sztucznych ułatwień;

Warunki zaliczenia kursu:

  • sprawne prowadzenie wyciągów o trudnościach co najmniej IV w skali UIAA;
  • aktywne uczestniczenie we wszystkich zajęciach kursowych;
  • opanowanie wiedzy i umiejętności objętych programem kursu;